1 و گفتم: ای رؤسای یعقوب و ای داوران خاندان اسرائیل بشنوید! آیا بر شما نیست كه انصاف را بدانید؟
2 آنانی كه از نیكویی نفرت دارند و بر بدی مایل می‌باشند و پوست را از تن مردم و گوشت را از استخوانهای ایشان می‌كَنَنْد،
3 و كسانی كه گوشت قوم مرا می‌خورند و پوست ایشان را از تن ایشان می‌كنند و استخوانهای ایشان را خُرد كرده، آنها را گویا در دیگ و مثل گوشت در پاتیل می‌ریزند،
4 آنگاه نزد خداوند استغاثه خواهند نمود و ایشان را اجابت نخواهد نمود، بلكه روی خود را در آنزمان از ایشان خواهد پوشانید چونكه مرتكب اعمال زشت شده‌اند.
5 خداوند درباره انبیایی كه قوم مرا گمراه می‌كنند و به دندانهای خود می‌گزند و سلامتی را ندا می‌كنند، و اگر كسی چیزی به دهان ایشان نگذارد با او تدارك جنگ می‌بینند، چنین می‌گوید:
6 از این جهت برای شما شب خواهد بود كه رؤیا نبینید و ظلمت برای شما خواهد بودكه فالگیری ننمایید. آفتاب بر انبیاء غروب خواهد كرد و روز بر ایشان تاریك خواهد شد.
7 و راییان خجل و فالگیران رسوا شده، جمیع ایشان لبهای خود را خواهند پوشانید چونكه از جانب خدا جواب نخواهد بود.
8 و لیكن من از قوّت روح خداوند و از انصاف و توانایی مملّو شده‌ام تا یعقوب را از عصیان او و اسرائیل را از گناهش خبر دهم.
9 ای رؤسای خاندان یعقوب و ای داوران خاندان اسرائیل این را بشنوید! شما كه از انصاف نفرت دارید و تمامی راستی را منحرف می‌سازید،
01 و صهیون را به خون و اورشلیم را به ظلم بنا می‌نمایید،
11 رؤسای ایشان برای رشوه داوری می‌نمایند و كاهنان ایشان برای اجرت تعلیم می‌دهند و انبیای ایشان برای نقره فال می‌گیرند و بر خداوند توكّل نموده، می‌گویند: آیا خداوند در میان ما نیست؟ پس بلا به ما نخواهد رسید.
21 بنابراین صَهْیون به سبب شما مثل مزرعه شیار خواهد شد و اورشلیم به توده‌های سنگ و كوه خانه به بلندیهای جنگل مبدّل خواهد گردید.