2 ای خداوند تا به كی فریاد برمی‌آورم و نمی‌شنوی؟ تا به كی نزد تو از ظلم فریاد برمی‌آورم و نجات نمی‌دهی؟
3 چرا بی انصافی را به من نشان می‌دهی و بر ستم نظر می‌نمایی و غضب و ظلم پیش روی من می‌باشد؟ منازعه پدید می‌آید و مخاصمت سر خود را بلند می‌كند.
4 از این سبب، شریعت سست شده است و عدالت هرگز صادر نمی‌شود. چونكه شریران عادلان را احاطه می‌نمایند. بنابراین عدالت مُعْوَج شده صادر می‌گردد.
5 در میان امّت‌ها نظر كنید و ملاحظه نمایید و بشدّت متحیر شوید. زیرا كه در ایام شما كاری می‌كنم كه اگر شما را هم از آن مخبر سازند، باور نخواهید كرد.
6 زیرا كه اینك آن امّت تلخ و تندخو، یعنی كلدانیان را برمی‌انگیزانم كه در وسعت جهان می‌خرامند تا مسكن‌هایی را كه از آن ایشان نیست به تصرّف آورند.
7 ایشان هولناك و مَهیب می‌باشند. حكم و جلال ایشان از خود ایشان صادر می‌شود.
8 اسبان ایشان از پلنگها چالاكتر و از گرگانِ شب تیزروترند و سواران‌ایشان جست و خیز می‌كنند. و سواران ایشان از جای دور آمده، مثل عقابی كه برای خوراك بشتابد می‌پرند.
9 جمیع ایشان برای ظلم می‌آیند. عزیمت روی ایشان بطرف پیش است و اسیران را مثل ریگ جمع می‌كنند.
01 و ایشان پادشاهان را استهزا می‌نمایند و سرورانْ مسخره ایشان می‌باشند. بر همه قلعه‌ها می‌خندند و خاك را توده نموده، آنها را مُسَخّر می‌سازند.
11 پس مثل باد بشتاب رفته، عبور می‌كنند و مجرم می‌شوند. این قوّت ایشان خدای ایشان است.
21 ای یهوه خدای من! ای قدّوس من! آیا تو از ازل نیستی؟ پس نخواهیم مرد. ای خداوند ایشان را برای داوری معین كرده‌ای و ای صَخْره، ایشان را برای تأدیب تأسیس نموده‌ای.
31 چشمان تو پاكتر است از اینكه به بدی بنگری و به بی‌انصافی نظر نمی‌توانی كرد. پس چرا خیانتكاران را ملاحظه می‌نمایی و حینی كه شریر كسی را كه از خودش عادل تر است می‌بلعد، خاموش می‌مانی؟
41 و مردمان را مثل ماهیان دریا و مانند حشراتی كه حاكمی ندارند می‌گردانی؟
51 او همگی ایشان را به قّلاب برمی‌كشد و ایشان را به دام خود می‌گیرد و در تور خویش آنها را جمع می‌نماید. از اینجهت، مسرور و شادمان می‌شود.
61 بنابراین، برای دام خود قربانی می‌گذراند وبرای تور خویش بخور می‌سوزاند. چونكه نصیب او از آنها فربه و خوراك وی لذیذ می‌شود.
71 آیا از اینجهت دام خود را خالـی خواهـد كـرد و از پیوسته كُشتنِ امّت‌ها دریغ نخواهد نمود؟