|
Psalmów Kapituła69 1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. (69:2) Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej. 2 (69:3) Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię. 3 (69:4) Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego. 4 (69:5) Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać. 5 (69:6) Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą. 6 (69:7) Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski! 7 (69:8) Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje. 8 (69:9) Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej, 9 (69:10) Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię. 10 (69:11) Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie. 11 (69:12) Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią. 12 (69:13) Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój. 13 (69:14) Ale jaobracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego. 14 (69:15) Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód; 15 (69:16) Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego. 16 (69:17) Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię. 17 (69:18) Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię. 18 (69:19) Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię. 19 (69:20) Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi. 20 (69:21) Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł. 21 (69:22) Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem. 22 (69:23) Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek. 23 (69:24) Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją. 24 (69:25) Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie. 25 (69:26) Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka. 26 (69:27) Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają. 27 (69:28) Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej. 28 (69:29) Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani. 29 (69:30) Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię. 30 (69:31) Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem. 31 (69:32) A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami. 32 (69:33) To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich; 33 (69:34) Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi. 34 (69:35) Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha. 35 (69:36) Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają. 36 (69:37) Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.
|
|