|
|
Mezmurlar Bölüm55
1 Ey Tanrı, kulak ver duama, Sırt çevirme yalvarışıma!
2 Dikkatini çevir, yanıt ver bana. Düşüncelerim beni rahatsız ediyor, şaşkınım
3 Düşman sesinden, kötünün baskısından; Çünkü sıkıntıya sokuyorlar beni, Öfkeyle üstüme üstüme geliyorlar.
4 Yüreğim sızlıyor içimde, Ölüm dehşeti çöktü üzerime.
5 Korku ve titreme sardı beni, Ürperti kapladı içimi.
6 "Keşke güvercin gibi kanatlarım olsaydı!" Dedim kendi kendime, "Uçar, rahatlardım.
7 Uzaklara kaçar, Çöllerde konaklardım.
8 Sert rüzgara, kasırgaya karşı Hemen bir barınak bulurdum."
9 Şaşkına çevir kötüleri, ya Rab, karıştır dillerini, Çünkü kentte şiddet ve çatışma görüyorum.
10 Gece gündüz kent surları üzerinde dolaşırlar, Haksızlık, fesat dolu kentin içi.
11 Yıkıcılık kentin göbeğinde, Zorbalık, hile eksilmez meydanından.
12 Beni aşağılayan bir düşman olsaydı, Katlanabilirdim; Bana küstahlık eden bir hasım olsaydı, Gizlenebilirdim.
13 Ama sensin, bana denk, Yoldaşım, yakın arkadaşım.
14 Birlikte tatlı tatlı yarenlik eder, Toplulukla Tanrı'nın evine giderdik.
15 Ölüm yakalasın düşmanlarımı ansızın, Diri diri ölüler diyarına insinler; Çünkü içleri ve evleri kötülük dolu.
16 Bense Tanrı'ya seslenirim, RAB kurtarır beni.
17 Sabah, öğlen, akşam kederimden feryat ederim, O işitir sesimi.
18 Bana karşı girişilen savaştan Esenlikle kurtarır canımı, Sayısı çok da olsa karşıtlarımın.
19 Öncesizlikten bu yana tahtında oturan Tanrı, Duyacak ve ezecek onları. Çünkü hiç değişmiyor Ve Tanrı'dan korkmuyorlar.
20 Yoldaşım dostlarına saldırarak Yaptığı antlaşmayı bozdu.
21 Ağzından bal damlar, Ama yüreğinde savaş var. Sözleri yağdan yumuşak, Ama yalın birer kılıçtır.
22 Yükünü RAB'be bırak, O sana destek olur. Asla izin vermez Doğru insanın sarsılmasına.
23 Ama sen, ey Tanrı, ölüm çukuruna atacaksın kötüleri, Günlerinin yarısını görmeyecek katillerle hainler; Bense sana güveniyorum.
|
|