1 [برای سالار مغنیان بر لاتهلک. مزمور و سرود آساف] تو را حمد می‌گوییم! ای خدا تو را حمد می‌گوییم! زیرا نام تو نزدیک است و مردم کارهای عجیب تو را ذکر می‌کنند.
2 هنگامی که به زمان معین برسم، براستی داوری خواهم کرد.
3 زمین و جمیع ساکنانش گداخته شده‌اند. من ارکان آن را برقرار نموده‌ام، سِلاه.
4 متکبران را گفتم، فخر مکنید! و به شریران که شاخ خود را میفرازید.
5 شاخهای خود را بهبلندی میفرازید. و با گردنکشی سخنان تکبرآمیز مگویید.
6 زیرا نه از مشرق و نه از مغرب، و نه از جنوب سرافرازی می‌آید.
7 لیکن خدا، داور است. این را به زیر می‌اندازد و آن را سرافراز می‌نماید.
8 زیرا در دست خداوند کاسهای است و بادهٔ آن پرجوش. از شراب ممزوج پر است که از آن می‌ریزد. و امّا دُرده‌ایش را جمیع شریران جهان افشرده، خواهند نوشید.
9 و امّا من، تا به ابد ذکر خواهم کرد و برای خدای یعقوب ترنم خواهم نمود.
01 جمیع شاخهای شریران را خواهم برید و امّا شاخهای صالحین برافراشته خواهد شد.